سلام نام خداست و شروع هر کار و نوشته ای.
پس سلام به سجاده نویسی هایم و خواننده هایش.
اینجا آمده ام تا قلمم یادش نرود خانه زاد کیست و تکیه گاهش که. بین آن همه عاشقانه نویسی و چرت و پرت و سیاسی اجتماعی نوشت ها، باید جایی را داشته باشم تا برای خدا بنویسم، تا آن گوشه ی معنوی دلم را با قلمم پیوند دهم و گاهی هم خالی کنم حس و نیاز عشقبازی با خدا و اولیایش را...
و خب اینگونه منتشرش می کنم که شاید کس دیگری هم عشق کند با عاشقی های من.
دعای فرج یادتان نرود.
